Atylos

Atylos is een redelijk groot eiland wat overwegend bestaat uit zandgrond. Het eiland wordt beschermd door grote jonge duinpartijen aan alle zijden, terwijl meer landinwaarts goed begroeide oude duinen liggen. Enkele meertjes vangen genoeg regenwater op om een hoop leven op het eiland mogelijk te maken, al zorgt het gebrek aan vruchtbare grond er voor dat er nooit aan landbouw gedaan is en er ook geen grote steden zijn ontstaan.

De voornaamste inkomstenbron voor de bewoners van Atylos zijn stroperij, visserij, jacht, het fokken van schapen en geiten, het strandjutten, en het stoken van drank van de verschillende wilde vruchten die op het eiland groeien. Er zijn een scheepswerfje waar platbodems en kleine vissersbootjes worden gebouwd, een paar smidses die het hoogst noodzakelijke aan werktuigen maken en vooral veel reparatiewerk doen, drie kroegen, een paar herbergen en een groot aantal schaapskooien.

Een heel aantal kuddes geitaurs leven als nomaden op Atylos. Ze hebben een haat/liefde verhouding met de bewoners van de dorpjes, die last hebben van hun neiging tot roven en slopen, maar tegelijkertijd graag de goederen die de geitaurs kunnen leveren kopen.


Het midden van het eiland is begroeid met bos, voornaamelijk naaldbomen maar ook wat eiken, berken en erg veel braam. Hier is de grond door eeuwen van gevallen blad wat vruchtbaarder dan in de jongere duinen. Naarmate de kust dichterbij komt veranderd de begroeiing in struiken, grassen, heide mos en helmgras, tot er uiteindelijk enkel nog kaal zand en zeewater is.


Atylos is al millenia bewoond. Ruïnes uit verschillende tijden staan her en der verspreid over het eiland, variërend van stenen muurtjes waar vee achter gestaan heeft tot de restanten van reusachtige wachttorens en stenen pieren die in zee verdwenen zijn. Naar alle waarschijnlijkheid zijn stormen in de meeste gevallen de boosdoeners geweest, al zijn er natuurlijk meer dan genoeg legendes over bovennatuurlijke oorzaken van het ondergaan van die vroegere samenlevingen.


De relatie met de andere landen is tegenwoordig vrij stabiel. Bij vroegere pogingen tot het innemen van Atylos hebben de bewoners het eiland grotendeels in vlammen op laten gaan, waardoor alle waarde verloren ging, en nog altijd staan brandbulten en grote hoeveelheden olie te wachten op het moment dat het eiland opnieuw in de as gelegd moet worden. Deze dreiging is reden genoeg om het eiland niet met grote macht aan te vallen, al zijn er regelmatig invallen van piraten die het vooral op de drank en de kuddes voorzien hebben. In die gevallen steken de geitaur kuddes en de bewoners de handen ineen, waardoor het ogenschijnlijk onschuldige plattelandsvolk in zeer korte tijd een verbazend grote en mobiele militaire macht op de been kan zetten.

Er is niet genoeg voedsel op het eiland beschikbaar om runderen of paarden te onderhouden. Daarom zijn dergelijke dieren nauwelijks te vinden. Er zijn twee spannen paarden en enkele spannen ossen op het eiland. De ossen zijn in het bezig van de dorpen, waarvan de bewoners de dieren delen voor zware klussen. De paarden zijn in het bezit van de eilandmeester, welke de dieren gebruikt wanneer er geen geitaur koeriers beschikbaar zijn en voor het vervoer van belangrijke personen.


Er is niet genoeg voedsel op het eiland beschikbaar om runderen of paarden te onderhouden. Daarom zijn dergelijke dieren nauwelijks te vinden. Er zijn twee spannen paarden en enkele spannen ossen op het eiland. De ossen zijn in het bezit van de dorpen, waarvan de bewoners de dieren delen voor zware klussen. De paarden zijn in het bezit van de eilandmeester, welke de dieren gebruikt wanneer er geen geitaur koeriers beschikbaar zijn en voor het vervoer van belangrijke personen.


De verzonken pier aan de zuidelijke kust van het eiland is een plaats waar handel gedreven wordt met het zeevolk. De pier lag ooit, ergens in vroegere tijden, aan het eiland, maar door het veranderen van de duinen en het strand liggen de pieren nu een klein stukje buiten de kust onder water. Bij eb zijn ze te belopen door landbewoners, bij vloed zijn ze vooral een groot gevaar voor schepen met wat diepgang.


Zowel steen als metaal zijn materialen die een fortuin kosten op Atylos. Beide moeten vanaf de grotere eilanden geïmporteerd worden, en zijn daardoor materialen die tegenwoordig niet veel gebruikt worden. De grote wachttorens en andere ruïnes worden wanneer nodig opgelapt met hout -wat op het eiland wel ruim voorradig is.
Wapens, pantsering, en metalen werktuigen zijn mede daardoor dingen waar bijzonder zuinig mee omgegaan wordt en waar grote winst op gemaakt kan worden wanneer het te koop word aangeboden.


Het eiland word geregeerd door de eilandmeester, een nazaat van de vroegere held Guy. Het is echter in elk geval deels een ceremoniële functie, veel dingen worden door traditie en gezond verstand geregeld. De bewoners van de dorpen zijn vooral op elkaar aangewezen, en de dorpjes hebben allemaal hun eigen onofficiële leiders. Een echt leger is er niet, maar militaire vaardigheden worden wel door iedereen geoefend, met wekelijkse wedstrijden en toernooitjes als trainmoment. Hierdoor zijn de meeste bewoners in staat om hun eigen eiland te beschermen, waardoor er geen personen en geld verspild worden aan het onderhouden van een militaire organisatie.


Er zijn elke feestdagen die op het hele eiland gevierd worden. Hiervan zijn de branddagen de belangrijkste. Branddag, Lente branddag, Winter branddag, en Guy's branddag zijn vieringen van de vier keer dat het eiland ter bescherming in brand is gestoken. De twaalf dagen van midwinter en de drie dagen van midzomer zijn ook reden tot grote feesten met een hoop voedsel, drank, en gezelligheid.